Królowie Podwórka

Królowie Podwórka znali najwięcej wyliczanek. Absolutni mistrzowie układali nawet swoje rymowanki! Im bardziej absurdalne, tym większą aprobatą cieszyły się wśród rówieśników. Pamiętacie?

Wpadła bomba do piwnicy, 

Napisała na tablicy:

ES O ES głupi pies.

Corocznym szkoleniem Królów Podwórka były kolonie. Stamtąd przywoziło się prawdziwe perełki.

Ence-pence,

Cztery ręce, 

Idzie sobie smok w sukience.

Elke trelke, 

Kartofelke, 

Smok się przebrał za modelkę!

Cukier pukier,

Wrona z krukiem,

Wiatr smokowi zwiał perukę!

Raz, dwa, trzy!

Perukę łapiesz ty!

 

Kiedy ktoś przynosił takie cudo, wyliczało się bez końca! Już nie tylko, żeby wskazać osobę, która ma zadanie do wykonania albo zaczyna zabawę. Przy dobrej wyliczance, rymowało się do upadłego dla samego wyliczania! Prawdziwy Król Podwórka znał szyk każdego wierszyka. Wiedział od kogo zaczynać, tak żeby nigdy nie wypadło na niego!

Czasem wierszyki posiadały wpadającą w ucho linię melodyczną. Śpiewało się je na okrągło i doprowadzało tym dorosłych do szału. Rodzice musieli słuchać całymi dniami opowieści, o tym, że:

Było morze,

W morzu słupek,

Na tym słupku siedział zając

I nogami przebierając

Śpiewał tak:

(i od początku)  

Tu także niezwykle cennym źródłem przebojów podwórkowych były kolonie. Do tej pory pamiętam hit lata 94', który śpiewam teraz ku uciesze swoich córeczek:

Szła pchła koło wody,

Pchła pchłę pchła do wody

I ta pchła płakała

Że ją tamta pchła wepchała,

Bim bam bom, bim bam barara [x4]

(i od początku)

Jak przeprosić, ale tak, żeby nie wyszło, że jest się winnym? Król Podwórka miał sposób i na to:

Kto się gniewa, 

Niech się gniewa, 

Niech se przypnie 

Nos do drzewa.

Niech to drzewo

Dotąd nosi,

Aż się z nami 

Nie przeprosi!

Król Podwórka wie, która strona jest prawa, a która lewa, bo znał o tym piosenkę:

Siedział słoń na słupku, na lewym półdupku

A prawy półdupek zwisał mu za słupek.

Hop siup, zmiana pup (Prawdziwy Król Podwórka śpiewa raczej dup).

(itd. odwrotnie)

Król Podwórka nigdy nie zaczynał zabawy od zwykłego: "Pobawimy się w chowanego?". Król Podwórka wołał:

Pałka, zapałka, dwa kije, 

Kto się nie schowa ten kryje!

Czasem źródłem tych najlepszych wierszyków były "niesforne ciotki". Miałam to szczęście, że w rodzinie były takie ciocie mojej mamy, z którymi zawsze czułam się jakbyśmy coś wspólnie knuły. To one nauczyły mnie najfajniejszych wierszyków, bo tych "niegrzecznych", które wprawiały w zakłopotanie resztę rodziny. To dopiero była frajda! Obserwować dorosłych, kiedy nie wypada im przyznać, że ich też bawi, gdy w wieku kilku lat recytowałam:

Poszedł żuczek za chałupkę,

Zdjął majteczki, zrobił kupkę.

Żuczku, żuczku, coś ty zrobił?

Żem chałupkę przyozdobił.

Albo śpiewałam przed wyjściem na każdy spacer:

Jedziemy na wycieczkę, 

Bierzemy misia w teczkę,

A misiu jak to misiu,

Narobił w teczkę sisu.

Niedawno odkryłam, że jest jeszcze jedno źródło rymowanek. Na razie wykorzystujemy te odpowiednie dla maluchów, przy których świetnie sprawdzają się dodatkowe gesty:

Lata mucha koło ucha,

Lata bąk koło rąk,

Lecą ważki koło paszki,

Lata pszczoła koło czoła,

Lata mucha koło brzucha,

Lecą muszki koło nóżki,

Biegną mrówki koło główki,

Pełznie gąsieniczka koło policzka.

albo naśladowanie dźwięków:

Komar śpiewa: Bzy! bzy! bzy!

A jaskółka: Gzy! gzy! gzy!

Bocian płacze: Kle! kle! kle!

Żabka skacze: Re! re! re!

Cóż to za skarbnica? W książkach: "Pan Pierdziołka spadł ze stołka" i "Nowe fikołki pana Pierdziołki" wydawnictwa Zysk i S-ka znajdziecie całe mnóstwo powtarzanek i śpiewanek. Tych dla małych brzdąców i tych dla Królów Podwórka! Niektóre różnią się trochę od wersji, jaką zapamiętałam z dzieciństwa, ale myślę, że do czasu "Pana Pierdziołki" nikt ich po prostu nie spisywał. Te wyjątkowe książki to świetna zabawa dla całej rodziny (nawet jeśli część się do tego nie przyznaje). Są nawet wyliczanki niegrzeczne. Fakt, że znalazł się tam wierszyk o żuczku ostatecznie podbił moje serce ;)